fic Pandora Hearts คนสำคัญ(HNY)

ข้อมูลเบื้องต้น

ไรท์ขอพูดอะไรสักนิด

 ฟิคนี้แต่งขึ้นเพื่อฉลองเทศกาลปีใหม่(ถึงแม้ว่าวันนี้วันที่2แล้วก็ตามT^T)
เรทใสๆ13+นะจ๊ะ
ไรท์รักซัคซีสเบรคมากมาย>w<(เกี่ยว?)
ฟิคนี้เป็นคู่ เรมxเบรค
หลายๆคนอาจไม่ชอบคู่นี้แต่ไรท์ชอบซะอย่าง
ตรงๆคือแต่งขึ้นเพื่อสนองNEEDของไรท์เอง

แฟนฟิคเรื่องนี้มีเนื่อหาแบบyaoiผู้ใดไม่ชอบกรุณาปิดหน้านี้ไป
ใครไม่ชอบyaoiหรือคู่นี้กรุณาอย่าคอมเม้นด่าไรท์ก็แล้วกันเพราะเตือนไปหมดแล้ว



อ่านแล้วคอมเม้นด้วยนะจ๊ะ~

เนื้อเรื่อง

        ณ ศูนย์บัญชาการใหญ่ของแพนโดร่า ในห้องโถงกลางที่ตอนนี้ถูกประดับตกแต่งด้วยดอกไม้ สายรุ่ง และโคมไฟแสนหรูดั่งงานรื่นเริงของพวกชนชั้นขุนนาง เสียงเพลงอันไพเราะถูกบรรเลงอย่างช้าๆ ชายหญิงหลายคู่ออกไปเต้นรำในลานที่จัดไว้ บ้างก็ก้มหน้าก้มตาอยู่กับโต๊ะยาวที่วางอาหารหลากหลายชนิด บ้างจับกลุ่มพูดคุยอย่างสนุกสนาน 







        ดวงตาสีแดงเลือดเพียงข้างเดียวกวาดมองไปทั่วด้วยแววตาเรียบเฉย รางโปร่งในชุดเครื่องแบบของแพนโดร่ายืนมองความวุ่นวายของ'งานเลี้ยงปีใหม่'อย่างเงียบๆ ดวงตาสีแดงจับจ้องผู้คนในงานแม้จะมองเห็นไม่ชัดเจนแต่เขาก็ยังรับรู้ได้ถึงสิ่งที่ผู้คนกำลังทำ เช่นเคยผู้ที่สร้างเสียงฮือฮาได้มากที่สุดในงานคือ'ออซ เบซาริอุส'ผู้ที่ทุกคนเรียนว่า ผู้กล้ากลับชาติมาเกิด เด็กชายผมทองถูกรุมล้อมไปด้วยเหล่าผู้คนมากมาย ข้างๆมี'อลิซ'เชนที่อยู่ในร่างมนุษย์และเรียกได้ว่าเป็นตัวผลาญอาหารกำลังพยายามดึงตัวออซไปที่โต๊ะอาหาร ส่วนใกล้ๆนั้นก็'กิลเบิร์ก'ที่คอยกันเหล่าผู้อยากรู้อยากเห็นให้ออกห่างจากตัวออซ แล้วยังจะสาวๆในงานที่ทำท่าสนใจเขาอีกน่าเหนื่อยแทนเจ้า 'หัววากาเมะ' จริงๆ 

อีกด้านคุณหนู'ชารอน'กำลังสนุกกับงานรื่นเริงที่นานๆครั้งเธอจะได้เข้าร่วมเพราะมีข้อห้ามงี้เง่าอะไรนั้น ทำให้เขาชารอนและผู้ที่ทำพันธสัญญาแล้วร่างกายไม่เจริญเติมโตไม่สามารถร่วมงานรื่นเริงของขุนนางได้ เบรคยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นชารอนซึ่งเป็นเหมือนน้องสาวของตัวเองกำลังมีความสุข เขาชอบรอยยิ้มอันสดใสของเธอมากกว่าใบหน้าเปื้อน้ำตา หรือใบหน้าเวลาโกรธที่เห็นแล้วรู้สึกหนาวสันหลังวาบ 

ใกล้ๆกัน'เอด้า เบซาริอุส'น้องสาวสุดรักของออซ ยืนอยู่ข้างๆ'ออสการ์ เบซาริอุส'คุณลุงจอมหวงของเธอ แต่สายตาของหญิงสาวจ้องมองไปยังอีกคนหนึ่ง ชายหนุ่มรูปงามผู้มีดวงตาสองสี'วินเซนต์'เจ้าหนูโสโครกของไนท์เรย์ คนที่เขาเกลียดสุดๆ เบรคแปรเปลี่ยนสีหน้าเป็นหงุดหงินนิดๆแล้วมองไปทางอื่น 





          เวลาผ่านไปผู้คนในงานเริมเพิ่มจำนวนมากขึ้นจนดูน่ารำคาญสำหรับชายผู้นี้ เขาตัดสินใจหลบหลีกความวุ่นวายนี้ด้วยการออกไปที่ระเบียงด้านนอกงาน ในตอนนี้ค่อนข้างที่จะดึกพอสมควรแล้วอากาศข้างนอกหนาวเย็นกว่าข้างในมาก ในเมืองที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มีแสงสว่างจ้าเสียบเพลงบรรเลงอย่างสนุกสนานเว่วมาถึงที่สำนักงานดูท่าว่าคงจะเป็นแบบนี้ไปทั้งคืนแน่ ชายร่างโปร่งหลับตาลงปล่อยให้สายลมเย็นพัดผ่านใบหน้า เบรคนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหลายอย่างในปีนี้ดูแล้วส่วนมากจะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก เมื่อเห็นว่าเป็นอย่างนั้นร่างโปร่งเลยหยุดความคิดของตนเพื่อจะไม่ได้หนักใจ

"อ้าวคุณเรมเองหรอมีทุระอะไรครับ"เบรคทักเมื่อรู่สึกถึงเค้าไอของเรม
"ก็ไม่ได้มีอะไร แค่เอาเค้กมาให้"ชายผมน้ำตาลยื่นเค้กสตรอเบอรี่ให้ผู้เป็นเพื่อนพร้อมเดินไปยืนข้างๆ
"ขอบคุณ"เบรครับเค้กจากคนข้างๆ
"แล้วคุณไปไหนมาล่ะ ผมไม่เห้นคุณตั้งแต่หัวค่ำ"เบรคถามเพื่อนของตนเพราะตั้งแต่ตอนหัวค่ำที่งานเริ่มก็ยังไม่เห็นชายคนข้างๆ 
"พอดีมีงานเอกสารที่ต้องส่งภายในวันนี้น่ะ รวมถึงส่วนของนายด้วย"เรมตอบประโยคหลังน้ำเสียงของเขาดูเหมือนไม่พอใจเล็กน้อย
"หรอ งั้นขอโทษที่ทำให้ต้องเหนื่อยนะคุณเรม อ่ะนี่ให้เป็นของรางวัลละกัน"เบรคพูดพร้อมยื่นลูกอมของโปรดของเขาให้เรม
"ไม่หรอก ถึงนายจะปกติดียังไงซะนายก็โยนงานให้ผมอยู่ดี"เรมรับลูกอมจาดเบรคแล้วเก็บใส่กระเป๋า
"เป็นคนดีจังน้า~คิกๆ"เบรคพูดด้วยน้ำเสียงยาน
"แล้วทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ"เรมถามคนที่ควรจะร่วมวงอยู่ในงานกับพวกออซแต่ดันหนีออกมาอยู่ข้างขอก
"แหม ผมไม่อยู่ในงานสักคนงานคงไม่ล่มหรอกมั้ง"เบรคพูดอย่างไม่ใส่ใจ
"นายเองก็เป็นคนสำคัญที่ควรจะมีส่วนร่วมนะ"เรมพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ
"ครับ ผมรู้แล้วน่าวันนี้ท่านชารอนกรอกหูผมเกือบร้อยรอบแล้วว่า เบรคเองก็เป็นคนสำคัญของงานนะ  แล้วก็ลากผมมางานน่ารำคาญนี่จนได้"เบรคพูดพร้อมดัดเสียงให้เล็กแหลมเหมือนเสียงเด็กผู้หญิงตอนที่พุดประโยคของชารอน
"แล้วก็เป็นคนสำคัญของฉันด้วย"เรมพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่ก็ทำให้คนที่อยู่ข้างๆสามารถได้ยินได้
"เมื่อกี้หมายความว่ายังไงนะครับ"เบรคถามเรม ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจประโยคนั้นแต่เขาไม่แน่ใจในสิ่งที่คนพูดสื่อออกมา
"ก็หมายความตรมที่พูดนั้นแหล่ะ เจ้าบ้าซัคส์เอ๊ย"เรมพูดแล้วรีบก้มหน้าเดินกลับเข้าไปในงาน
"....."เบรคยังคนนิ้งค้างด้วยความอึ้งนิดๆแล้วใบหน้าขาวก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนๆ
"นายเองก็เป็นคนสำคัญของฉันเหมือนกันนะ เรม"ร่างโปร่งพูดอย่างแผ่วเบาเหมือนจะให้คำพูดนั้นปลิวไปพร้อมกับสายลม 


พระเจ้าหากท่านมีจริงเหมือนกับอาบิสล่ะก็ 

จะหาว่าโลภไปไหมนะ

ถ้าจะขอให้ช่วงเวลาสงบสุขที่จอมปลอมนี้ยังคงอยู่ต่อไปสักระยะ 

ก่อนที่ชีวิตนี้จะดับไปในเวลาอันใกล้นี้